" လ " ကိုေမွ်ာ္တဲ ့ ညရထား

တစ္ေနဝင္
တစ္မိုးခ်ဴပ္ ဂ်ဴံးဂ်ဴံးခုတ္ကာ
တစ္ေတာဝင္တစ္ေတာင္ထြက္
ညက္ညက္ခုတ္ေမာင္း သူ ့မ်ဥ္းေၾကာင္းမွာ
သူ ေၾကာင္းတစ္မွ် ရပ္မနားပဲ
လမ္းဆံုးဘူတာ ခရီးႏွင္ဆဲ။

ဘူတာစဥ္တစ္ေလွ်ာက္
တစ္ေထာက္နားစဥ္ ခရီးႏွင္မည္ ့
အဆင္းမဲ ့သူ အခ်င္းမဲ ့သူ
လူ သူမေရႊး ေဖာ္ေရႊရႊင္ၿပ
လို တ ခရီ:ေခၚေဆာင္ရင္းၿဖင္ ့
ေရွ ့သို ့ႏွင္ဆဲ။

တစ္ခ်ဳိ ့ တစ္ေထာက္ခရီး
သူ မၿငီးပဲ ရပ္ကာ တင္ခ်
ဘူတာမ်ားႏွင္ ့ ရင္းႏွီးစဥ္ဝယ္
ခရီးမသြင္ ေႏွးသည္ ၿမင္ၾက
အၿပစ္ၿမင္ၾကၿဖင္ ့ဤခရီးကိုလူသူအမ်ား ၿငီးၿငဴၾကၿပီ။

ငါ၏နား၌
အာရုဏ္မစိုက္ လားရာလမ္းဆံုး
မ်ဥ္းၿပိဳင္ပခံုးမွာ ေရွ ့သာေလွ်ာက္ရင္း
ေမွ်ာ္လင္ ့ၿခင္းၿဖင္ ့ ည အေမွာင္ဖက္လည္း
လ ေရာင္ကိုေမွ်ာ္ေငးရင္း
ေလညွင္းကေလးထဲမွာ ေလွ်ာက္သြားမယ္။         ။

                                                              လင္းသူရိယႏြယ္

ႏွင္းကိုခြင္းမယ္ ့ ႏွလံုးသားေပၚက ၿမွားတစ္စင္း

ႏွင္း.....
မင္း လာလမ္းကေလးမွာ
ေငြဝတ္ရုံလႊာနဲ ့လႊမ္းၿခံဳဝင္ေရာက္
တံခါးေခါက္ခ်ိန္........။

ႏွင္း....
ေလေၿပညွင္းထဲ
ရနံ ့သင္းတဲ ့ပင္ၿမင္ ့စံနန္း
ေတာ္ဝင္ပန္းကို နမ္းရွဳိက္ၿပီးမွ.......။

ႏွင္း ....
နံနက္ခင္းထဲ ေဝခဲြမရ
မွဳန္ပ်ပ်မွာ

မင္း အလိုက်
ေနၿပရင္းနဲ ့
လာရာလမ္းကေလး
လြမ္း တမ္းတပါစ။

ဝါးတားတားေန ့စဲြထဲ
မင္းနဲ ့ငါ ႏွစ္ေယာက္ၿခားမွာ
မင္းဟာ  ႏွင္းၿဖစ္ၿပီး
ငါကၿမွားတစ္စင္းသာၿဖစ္ရင္
ႏွလံုးသားနဲ ့ရင္းၿပီး
နံနက္ခင္းေပါင္းမ်ားစြာထဲက
ဆဲြထုတ္သြားခ်င္ၿပီ ႏွင္းေရ။

ဒါေပမယ္ ့
မင္းဟာ ႏွင္းၿဖစ္ေပမယ္ ့
ငါ ့ကို ႏွလံုးသားမဲ ့ၿမွားတစ္စင္းလို ့ဆိုရင္လည္း
ရင္အပူေလာင္ၿမိွဳက္ခံစားရင္း
ဒီဘဝမွာေတာ ့
ႏွင္းရယ္.....
ေဝးၾကရၿပီေပါ ့။             

ဒီေတာ ့......
ႏွလံုးသားအဖဲြ ့အႏြဲ ့ထဲမွာ
ႏွစ္ေယာက္တစ္ကမၻာ မၿခားရေလေအာင္
ကဲ .....ၿမွားေတာ္ကို ပစ္ကာခြင္းမယ္
မင္းနဲ ့ငါ
ထာဝရေပါင္းစပ္ရၿပီေပါ ့။                 ။


                                                  လင္းသူရိယႏြယ္ 
                                  

ခ်ယ္ရီေၿမအတြက္ တစ္ခန္းရပ္ၿပဇာတ္တစ္ပုဒ္

ေကာင္းကင္ကမိွဳင္းၿပန္ေတာ ့
ငယ္စိတ္ကယိမ္းယိုင္ ဒယီးဒယိုင္
အေတြးေတြေငးငိုင္ေပါ ့
စိတ္ကိုသာ ခိုင္ ခိုင္ထားရတယ္
လာလမ္းဆီက ပန္းၿမိဳင္လယ္ ဥယ်ာဥ္ဆီကို
ဘယ္အခါ ေမ ့ရနဳိင္မည္ပါ ့။

လြမ္းသလား
ပန္းဖ်ားက ပ်ားတစ္ေကာင္အသြင္နဲ ့
နန္း ဆံပင္ဖားဖားဖားေလးမွာ
လမ္းသလားရင္း ခ်စ္ခြန္းေတြဆိုခ်င္ေသးတာေပါ ့။

ႏြမ္းေနေရာ ့မလား
စိန္ပန္းေတြ လိွဳင္လိွဳင္ပြင္ ့ေနမယ္ ့
ယခုခ်ိန္ကာလမ်ဳိးမွာ
တီတီတာတာငွက္ေမာင္ႏွံေလးေတြကို
နန္းရယ္.....
မင္းနဲ ့ငါႏွစ္ေယာက္
ေငးေမာရင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းဆီက
ဆင္ေသေတာင္တန္းၾကီးေအာက္
ငုတ္လွ်ဳိးေပ်ာက္ကြယ္ေတာ ့မယ္ ့
ေနမင္းၾကီးကို တိုင္တည္ရင္း
ေန ့အသစ္ရဲ ့နံနက္ခင္းကို
အေကာင္းဆံုးေမွ်ာ္လင္ ့ၿခင္းေတြ ေမြးဖြါးေပးဖို ့
တိုင္တည္ခဲ ့ဖူးၾကတယ္ ေနာ္
ကိုယ္ေတာ ့ ႏြမ္းတယ္ လြမ္းတယ္ နန္းရယ္။

နန္းရယ္.....
အလြမ္းကို တံတားခင္းရင္
မိုင္ေတြ ရွည္လ်ားလိမ္ ့မယ္ ထင္တယ္။
 ဒီလိုပဲ......
အလြမ္းေတြကို ေဝဒနာဖဲြ ့ရင္
စာမ်က္ႏွာေပါင္း ေထာင္ေသာင္းမက
အခန္းဆက္ေတြနဲ ့
စာဖတ္သူေတြကို ႏွိပ္စက္သလိုၿဖစ္ေနေရာ ့မယ္။

အိပ္မရခဲ ့တဲ ့ညေတြမွာ
ရယ္စရာအေႏွာေတြနဲ ့
တစ္ေထာင္ ့တစ္ညပံုၿပင္ထက္
ရွည္ၾကာလြန္းတဲ ့ေရာက္တတ္ရာရာ
ဘဝအေမာေတြေၿပာရင္း
အာရုဏ္ဦးအလင္းထဲ ဆဲြသြင္း
မင္းနဲ ့ငါ
အမ္ပီတီကြန္နက္ရွင္ကို
ႏွိပ္စက္ရင္း ညမ်ားစြာကိုနံနက္ခင္းနဲ ့လဲလွယ္ခဲ ့ဖူးၾကတယ္ေနာ္။

ေကာင္းကင္ေပၚစိတ္ကူးနဲ ့ေလွ်ာက္တဲ ့ည
မင္း သတိရအံုးမယ္ဆိုရင္
 " လ "ကို တိမ္ဖံုးတဲ ့တစ္ည
အဲ ့ဒီညက တန္ေဆာင္မုန္းလၿပည္ ့ညၿဖစ္ခဲ ့ဖူးတယ္ကဲြ ့။
" လ " ကို တိမ္ဖံုးခ်ိန္
မင္းနဲ ့ငါ အတူၾကည္ ့ရင္း
"လ"ကို တူႏွစ္ကိုယ္ရွာဖူးခဲ ့တယ္ေနာ္၊
ၿပီးေတာ ့.....
ေရးေရးနဲ ့ေႏွးေႏွး
ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္း " လ "ခပ္ပ်ပ်မွာ
မင္းနဲ ့ငါ သာယာခဲ ့သလို
ည ကမၻာတစ္ခုလံုးဟာလည္း
သာယာခဲ ့ဖူးပါတယ္ေနာ္။

လြမ္းလည္းလြမ္းရသလို
ႏြမ္းလည္း ႏြမ္းရပါၿပီကြယ္။
ဒါေပမယ္ ့..... နန္း
အိမ္အၿပန္ လမ္းမွာေတာ ့
စိန္ပန္းေတြလည္းၿမိဳင္
ခ်ယ္ရီ ခိုင္ေတြလည္း လိွဳင္ေနေပမယ္ ့
ႏွစ္တစ္ရာ ၿပကၡဒိန္မွာ
မင္းကေတာ ့ ရိပ္သာခရီး
ငါ ့မွာေတာ ့ ေသာကေၿမးေတြနဲ ့
ရယ္စရာ တစ္ခန္းရပ္ ၿပဇါတ္တစ္ပုဒ္ထဲမွာ
ကဲ ..ဇါတ္ဆရာေရ...
ကန္ ့လန္ ့ကာေလးကိုခ်။           ။


                                                 လင္းသူရိယႏြယ္ 





 

မ်ဥ္းၿပိဳင္မ်ားရဲ ့ ပန္းတိုင္

ငါ ့ ပခံုးႏွစ္ဖက္ေပၚမွာ
တစ္လွဳပ္လွဳပ္ပဲ ရုန္းရုန္း
တစ္စိမ္ ့စိမ္ ့ပဲ လိွမ္ ့လိွမ္ ့
မေမာမပမ္း မနားစတမ္းပဲ ေၿပးေၿပး
အနာတရ ေသြးစိမ္းေတြလူးေနေပမယ္ ့
ငါ ့တုန္လွဳပ္မွဳေတြ ကင္းမဲ ့ခဲ ့။

အစမွ အဆံုး
ေရွ ့ဆံုးကခုတ္ေမာင္း
ေနာက္တဲြမ်ားအဆံုး
တစ္ဂ်ဴံးဂ်ဴံး အသံအဆံုးမွာ
ငါ အံ တင္းခံရင္း
မင္းပန္းတိုင္ဘူတာေရာက္ရင္ေတာ ့
ဥေၾသသံရွည္ကေလး ငါ ့ကိုေပးပါေလ။

ရြာစဥ္ဘူတာငယ္ကေလးေတြအၿဖတ္
လမ္းမွာရပ္လို ့ ငိုေနတဲ ့ခရီးသြားသူမ်ားကိုေတြ ့တဲ ့အခါ
မင္း ရပ္ၿပီး ေခၚေဆာင္သြားေပးပါ။

ေတာစဥ္ ေတာင္တန္းေတြကိုအၿဖတ္
ညနက္တဲ ့အခါ လဝန္းၾကီးကို မင္းေတြ ့ရင္
သူ ့ကိုပါ အေဖၚေခၚလို ့
ၾကယ္စင္ကေလးေတြလိုက္လာရင္လည္း
လိုက္ပေလ ့ေစေပါ ့
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ ့ဘူတာလမ္းဆံုးေရာက္ၿပီဆိုရင္
ေသြးစိမ္းေတြလူးက်ံေနတဲ ့
ငါ ့လက္ေမာင္းေတြ က်ဳိးေၾကေနပါေစ
ငါ တာဝန္ေက်ၿပီမို ့ ငါ ေက်နပ္တယ္။    ။

                                                  လင္းသူရိယႏြယ္