Tuesday, May 27, 2014

ဆႏၵနဲ ့ဘဝမ်ား ထပ္တူက် ၾကပါေစသတည္း။




ပအို ့ဝ္နီနီကေလးေရ.......
တစ္ခဏေလးမွ တကယ္ ့တစ္ခဏေလးမွာ
ေဟာ ့ဒီ ့ေတာင္တန္းၿပာၾကီးဟာ
နီးနီးကေလးကေန
ပိုပို နီးနီးလာသလိုနဲ ့
မနီးတစ္နီးၿဖစ္ခ်ိန္မွာပဲ ေနရာေရႊ ့သြားရၿပန္ၿပီ။

အဲ ့သလိုပါပဲ
ပအို ့ဝ္နီနီကေလးေရ.........
တိတ္တိတ္ကေလးနဲ ့တစ္ရိပ္ရိပ္လိုက္ပါေနသလိုနဲ ့
ေဟာ ့ဟိုးက ပင္ပ် ဳိ ေမာင္ႏွံဟာလည္း
အၿပာေရာင္ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ေနခဲ ့ၾကၿပန္ၿပီ။

ဆည္းဆာတစ္ခရီးၿပီးၿပန္ေတာ ့
ပအို ့ဝ္နီနီကေလးေရ.........
ရုိးတိုးရိပ္တိတ္နဲ ့ လရိပ္ေရးေရးေလးေအာက္မွာ
အေၿပးအလႊားလိုက္ပါေနတဲ ့ ၾကယ္စင္ကေလးေတြကေတာ ့
ေတာက္ပလို ့...........။

နီးတစ္ထက္နီးနီးလာလိုက္
ပိုနီးနီးလာလိုက္နဲ ့
တစ္စနဲ ့တစ္စ ပိုပိုေတာက္ပလာၿပီး
ခရီးလမ္းဆံုးအထိ ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ပါေနလိုက္ပံုမ် ား
ပအို ့ဝ္နီနီကေလးေရ.....
မင္းဆီလာရာ လမ္းခရီးမွာ ဂ် ဳိ းၿဖဴ ေလးမ် ား ထပ္မ်ားေတြ ့ရင္
ကမၻာမေၾကသီခ်င္းကို တို ့ခရီးအဆံုးမွာ အဆံုးသတ္လိုက္ခ်င္ေတာ ့တယ္ကြယ္။ ။

လင္းသူရိယႏြယ္
( ၂၆ . ၀၅ .၂၀၁၄ )

ေဖၚကြာေဝးေသာ ညမ်ားကိုၿဖတ္သန္းၿခင္း။





ခ်ယ္ရီေရ..........
အနာတရေတြနဲ ့
ေဝဒနာညေတြကို တစ္ေရးနဳိးတဲ ့အခါ
ငါ ဘယ္လိုၿပန္ေၿပာရပါ ့။

အယူအဆၿခင္း
တူမွ် ၿခင္းဆိုတဲ ့သေဘာတရားဟာ
တို ့ႏွစ္ေယာက္ၿခား
စည္းၿခားဖို ့ မဟုတ္ေပမယ္ ့
ညိွ ့မရတဲ ့အဆံုး
မမုန္းမေမ ့ၾကေၾကးနဲ ့ပဲ
ဘယ္ႏွစ္ကာလၾကာသည္အထိ ေနနဳိင္ၾကမွာလဲေနာ္။

ခ်ယ္ရီေရ........
ေဝေနတဲ ့အလွနဲ ့
ေၿမခလို ့ ေၾကြအက်မွာ
မင္းအလွပ်က္မွာမို ့
ခပ္ဖြဖြေလး ေကာက္ပါ ့မယ္ဆိုၿပန္ေတာ ့
" ပိုၿပန္ေပါ ့" ဆိုတဲ ့စကားေလး
အတိတ္မွာ ထားခဲ ့လားကြယ္။

ဒီလိုနဲ ့.....
ခ်ယ္ရီေရ.....
မင္းနဲ ့ငါ လမ္းမဆံုးပဲ
ဖုန္းသံအဆံုးမွာ ငါ ...ဘာေၿပာခ်င္မလဲ
မင္း ......ဘာေၿပာခ်င္ေနမလဲ ဆိုတာေတြထက္
ညဥ ့္နက္တဲ ့အခါ
ငါ ့ ေရာဂါဆိုးကိုေၿပာမထြက္တာမ် ား
မင္း ဥေပကၡာၿပဳလိုက္ၿပီဆိုတာ သိလိုက္ပါၿပီကြယ္။ ။

လင္းသူရိယႏြယ္

( ၂၄ . ၀၅ .၂၀၁၄ )

Thursday, May 22, 2014

သတ္ပံုမွားတဲ ့ သကၠရာဇ္မ် ား







ဘဝ ဘဝ
ခဏခဏ ထပ္တူက် ေခါက္ရုိးဆဲြ အမွားေတြနဲ ့
ႏွစ္ကာလမ်ားစြာကိုၿဖတ္သန္း လူ ့ဘဝသက္တမ္း
ငါ တစ္ၿခမ္းက် ဳိ း ပါေရာ ့လား။




လူ ့ဘဝအစ
ပါးစပ္ကို တစ္အားဟ
အေမ ့ရင္ခြင္နားမွာ ဝါးကနဲ အငိုနဲ ့ စရင္း
ဘာဆို ဘာမွ မသိတဲ ့ ေဟာ ့ဒီ ့ ကမၻာေလာကၾကီးကို
လူသားဘဝနဲ ့ဝင္လာခဲ ့တာက အစ ငါ မွားၿပီးလားကြယ္။




ဟရုိ ့ ............
အေမက ေမြး အေဖကေကၽြးနဲ ့
ေလာက လူ ့ေဘာင္ထဲ ေယာင္လည္လည္ေရာက္လာတဲ ့အခါ
ပညာရွာရင္း ဟိုဒင္း ဟိုလိုနဲ ့ပဲ
အတတ္ပညာ ၿပည္ ့စံုခဲ ့တယ္ပဲ ဆိုပါေတာ ့။




ရုိးသားၿခင္းရဲ ့ခရီးအစ
ေက်ာင္းဆရာ ဘဝထဲမွာ ငါ ရွာမယ္စိတ္ကူး
မရူးတဲ ့အေတြးတစ္အိတ္နဲ ့ ေငြအသၿပာကို ေဘးခ်ိတ္
ေတာေတာင္ အရိပ္မွာ သင္ပုန္းခ်ိတ္ခဲ ့တာ သံုးႏွစ္အၾကာ
နာ သံုး နာ သမားၿဖစ္ေပမယ္ ့ အသၿပာရွိရွာသူေတြသာ
ရာထူးေတြရခဲ ့ၾကတာ ငါမပါ ငါ ့ မဟာအမွားၿဖစ္သတဲ ့ေလ။





ဒီလိုနဲ ့.........
ဘဝကို အစုန္အဆန္လက္ပစ္ကူးဖို ့
ဖူးငံုစ ပန္းပြင္ ့ကေလးေတြေရွ ့မွာ ငါဘယ္လိုနဳတ္ဆက္ရ
ငိုင္က်ေနတဲ ့ သူတို ့ေရွ ့က ငါ ဘယ္လို ဖယ္ခြါသြားရပါ ့
ဘဝအတြက္........
အနာဂၢါတ္အတြက္........
ငါ ့အတၱကို ေရွ ့တန္းတင္လိုက္မိတာ
ခြင္ ့လႊတ္ပါကြယ္ လို ့ ေၿပာမထြက္ပဲ
ရုတ္တရက္ နဳတ္မဆက္ ခဲြခြါခဲ ့တာ
ဆံပင္ေတြေတာင္ ေဖြးလို ့ၿဖဴ ေပါ ့။





အဲ ့သလိုနဲ ့ပဲ...........
သကၠရာဇ္ေတြလိွဳက္စား
ေဝးေၿမၿခားမွာ ရုိးသားစြာ အသၿပာရွာရင္း
ငါ ၾကီးၿပင္းေနခဲ ့ရေပမယ္ ့
ငါ ့နဳိင္ငံအတြင္းမွာ ရုိးသားၿခင္းနဲ ့
လွည္ ့စားၿခင္းေတြ ကင္းၿပီးလားလို ့
ငါ စဥ္းစားေနမိတာ
ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ေၿမာက္
ငါ ထပ္မွားၿပန္ၿပီလားကြယ္။ ။

လင္းသူရိယႏြယ္

ေမ် ာေနတဲ ့ ပံုတူၿမိဳ ့ၿပ





အလိုေလး........
ၿမိဳ ့ၿပကို မ်က္ႏွာသစ္ခ် လိုက္ပံုမ် ား
အသစ္အသစ္ၿပရုပ္ေတြနဲ ့
ငါ ့မ်က္လံုး ငါမယံုရဲ ေအာင္ကိုပါပဲ ။



ဘယ္ ့ႏွယ္ ့ ဘယ္ကဘယ္လို
ေၿပာင္းေရႊ ့လာတဲ ့ အမည္မသိပင္အိုေတြဟာလည္း
ဆူးေလဘုရားလမ္း ဝဲ ယာေပၚ ေၿခစံု တန္းစီလို ့....



ဒါတင္ဘယ္က အံုးမွာလဲ
ၿမိဳ ့ၿပရဲ ့ အဓိက အဓိက လမ္းေဘး ဝဲ ယာ
အားလံုးပဲ ဆိုပါေတာ ့။



အတင္းတုတ္မယ္ မၾကံနဲ ့ ခင္ဗ်
တကယ္လုပ္ေနတဲ ့ က် ဴ ပ္တို ့ရန္ကုန္ၿမိဳ ့ၾကီးမွာ
Orchid လို ့ေခၚတဲ ့စကၤာပူက နာမည္ၾကီး သစ္ခြလမ္းလိုမ်ဳ ဳိ း
ရန္ကုန္ၿမိဳ ့ရဲ ့ဆူးေလဘုရားလမ္းၿဖစ္ေနၿပီ။



မိုးပ်ံ ကုန္တိုက္ၾကီးေတြနဲ ့
ဟိုတယ္ ေမာ္တယ္ ကြန္ဒိုတိုက္ၿမင္ ့ၿမင္ ့ၾကီးေတြ
စည္ကားေနတဲ ့ အဲ ့လမ္းမၾကီးမွာ
မင္း ညလမ္းေလွ် ာက္ထြက္ရင္
လမ္းေဘးေစ် းသည္ရယ္လို ့မရွိ
ပကတိ အမိွဳက္က စ ကင္းစင္ၿပီး
ေရာင္စံုမီးတန္းေတြေအာက္
မင္း ၾကည္နဴ းေနမွာ အမွန္ပါပဲ။



ေနာက္ ႏွစ္တိုတိုနဲ ့ တည္ေဆာက္ၿပီးသြားတဲ ့
ၿမိဳ ့ၿပအခင္းအက်င္းေတြထဲ
ၿပည္သူ ့ဥယ် ာဥ္ၾကီးဟာ
စကၤာပူက ကမၻာလွည္ ့ခရီးသြားေတြစိတ္ဝင္စားတဲ ့
Sentosa ဥယ် ာဥ္ၾကီးလို ၿဖစ္ေနၿပီ။



ေကာင္းကင္မွာသြားေနတဲ ့Cable Cars ေတြကို
ၿပည္ ့သူ ့ဥယ် ာဥ္ကေန စစီးၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ ့ရွဴ ့ေမွ် ာ္ခင္းထဲမွာ
မင္း ေမ် ာပါေနလိမ္ ့မယ္။



ဒါတင္လား၊ဘယ္ဟုတ္အံုးမလဲဗ် ာ.......
ဘတ္စ္ကားေတြအစ ရထားေတြအဆံုး
ေခာတ္မီေနလိုက္ပံုမ်ား အခေပးကဒ္စနစ္နဲ ့
မင္းလိုရာ ခရီးအေရာက္မွာ
အလိုအေလ်ာက္ၿဖတ္ေတာက္သြားပါလိမ္ ့မယ္။



ဘတ္စ္ကားေတြလား
ဆယ္ ့ငါးမိနစ္ တစ္စီး ရထားဆိုရင္ေရာ
ငါးမိနစ္တစင္းနဲ ့ ၿမိဳ ့ပါတ္ဘူတာေတြနဲ ့ ဘတ္စ္ကားဂိတ္
အခ်ိတ္အဆက္ကိုမိလို ့။



ကားဂိတ္ေတြနဲ ့ ဘူတာရုံ
ဘယ္ေလာက္အထိ ေခာတ္မီေနသလဲဆိုတာ
စကၤာပူကို မင္းေၿပးမၾကည္ ့နဲ ့ ၿမန္မာၿပည္ထဲမွာ ကြက္တိကိုၿဖစ္ေနၿပီ။



ဟပ္ခ်ေလာင္းနဲ ့ ခ်က္ခ်င္းေၿပာင္းလဲလိုက္ပံုမ်ား
ဖုန္မွဳန္ေတြ ဘယ္ေပ်ာက္သြားပါလိမ္ ့
မညီညာတဲ ့ ၿမိဳ ့ၿပညေတြထဲက
ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ ပလက္ေဖာင္းေတြ
ဘယ္သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမွာ ထားခဲ ့ပါသလဲ
ေကာင္းကင္ အလင္းေတာက္ေတြကို
ဘယ္ပန္းခ်ီဆရာမ်ား ေဆးစက္ေတြ ပက္ဖ်န္းသြားပါလဲ။



အဲ ....သံုးကားေပါင္းမိုးအလင္းနဲ ့
ပဲြခင္းထဲ ငါအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း
အဲ ့ဒီ ့အိပ္မက္ကို ငါဘယ္လို ၿပန္ေၿပာရပါ ့ ။ ။

လင္းသူရိယႏြယ္

အနာဂၢါတ္ေန ့အတြက္ ကဗ် ာတစ္ပုဒ္



တစ္ေန ့ တစ္လွမ္း
ပံုမွန္လွမ္း၍ လိုရာမေရာက္
ခရီးမေပါက္ေသာဝ္ တစ္ေထာက္နားခ်ိန္
ဒူးေထာက္ရပ္နား ေရွ ့ဆက္မသြားပဲ
အရွဴံ းေပးကာ လာရာေနရာမွ ရပ္မည္လား။


အခ် ဳိ းအေကြ ့၊အတက္အဆင္း
စိတ္အားတင္း၍ ရဲရဲလွမ္းေလွ် ာက္
ဒီတစ္မိုးေအာက္မွာ ဘယ္ေၿခ ညာလွမ္း
ဝရိယထမ္းရင္း လာရာလမ္းကို မေမ ့ႏွင္ ့။


တစ္ခါတစ္ရံ
ခရီးကပမ္း လူကႏြမ္း၍
လွမ္းသည္ ့ေၿခလွမ္း ေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္ေသာဝ္
ပန္းတိုင္ဤခရီး ေဝးေနမည္မို ့
ႏြမ္းသည္ ပမ္းသည္ ရွိပါမူလည္း
ေရာင္နီမလႊမ္းခင္ ပန္းဝင္ခ်င္သည္။ ။

လင္းသူရိယႏြယ္

Saturday, May 10, 2014

သူရဲေကာင္းမ်ားဖတ္ဖို ့ေရးတဲ ့ ဝတၱဳ

                                                ( တစ္ )။


ကိုယ္ ့ေၿမ၊ကိုယ္ ့ေဒသ၊ကိုယ္ ့ေရေၿမဝန္းက်င္ကိုေတာ ့ သတိတရရွိေနသည္မွာ ၿပည္ပေရာက္ နဳိင္ငံ
သားတို ့အားလံုးထပ္တူညီမည္ဟု သူထင္သည္။သူ  ၿမန္မာနဳိင္ငံမွ ထြက္ခါြ၍ ၿပည္ပတိုင္းၿပည္မ်ားသို ့
အလုပ္ လုပ္ကိုင္ေနခဲ ့သည္မွာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ဝန္းက်င္။
ၾကာေတာ ့သည္လည္းလြမ္းသည္၊သတိရသည္၊ပို၍ ပို၍အမိေၿမကို တမ္းတမ္းတတရွိလာသည္။အေဝး
တစ္ေနရာမွေန၍ ေဖေဖ၊ ေမေမတို ့ႏွင္ ့အတူ သားငယ္ကေလးကိုဖုန္းၿဖင္ ့ အရုပ္အသံေၿပာၿဖစ္ေနရုံ
ၿဖင္ ့ အားမရနဳိင္၊မတင္းတိမ္နဳိင္ေတာ ့သည္ ့အဆံုး သူ ေခတၱ ခြင္ ့အလည္အပါတ္ၿဖင္ ့ၿပန္ဖို ့ သူဆံုး
ၿဖတ္လိုက္သည္။

မဂၤလာဒံုေလဆိပ္မွ သူ ့အား ၿပံဳးရႊင္စြာၿဖင္ ့လာၾကိဳေနၾကမည္ ့ ေဖေဖ၊ေမေမတို ့ႏွင္ ့အတူ သူ ့သားငယ္
ေလး၏မ်က္ႏွာကို သူၿမင္ေယာင္မိကာ စိတ္ကူးၿဖင္ ့ပင္ သူေပ်ာ္ေနမိသည္။

             +    +    +    +    +   +   +    +    +    +    +   +    +    +  +


                                           ( ႏွစ္ )။

မဂၤလာဒံု ေလဆိပ္။လူဝင္မွဳ ့ၾကီးၾကပ္ေရးအထြက္ဂိတ္မွ  မွန္နံရံတစ္ဘက္ဆီမွ တိုးေဝွ ့ၾကည္ ့ေနၾကေသာ
ဧည္ ့ၾကိဳလာၾကသည္ ့ လူအုပ္မ်ားၾကားဆီ သူ ့အား လာၾကိဳဳ ၾကမည္ ့မိသားစုဆီ ရွာေဖြၾကည္ ့ေနမိသည္။
သူ ေတြ ့ပါၿပီ။ ေမေမက သားငယ္ကေလးကို လက္ညိွဳးထိုးၿပကာ သူ ့ကို လွမ္းၿပေနသည္။သူ ့ကို သားငယ္
ကေလးကလွမ္း ေတြ ့လိုက္ရသည္ ့အခါ ခုန္ေပါက္ၿမဴ းထူးေနသည္။ ေၾသာ္...ခဲြခြာေနၾကရသည္မို ့.......။

ေလဆိပ္ၿပင္ပေရာက္ေတာ ့" သား ရယ္ ပိန္သြားလိုက္တာ။ " ေမေမက ေၿပာသည္။ဆယ္ႏွစ္သား သား
ငယ္က ပူးစိေကြးကေလးလုပ္လိုကာ သူ ့လက္ကေလးႏွစ္ဘက္ကို ဆန္ ့တန္းေပးေနသည္။သားငယ္က
ေလးေက်နပ္ေလာက္သည္အထိ သူ မနိဳင္တနဳိင္ခ်ီထားလိုက္ရသည္။ " ေဖေဖ ့ကို သားသားက အေဝးၾကီး
ကေနလွမ္းၾကည္ ့ေနတုန္းက  ေဖေဖက ေဘာင္းဘီၾကီးနဲ ့ဆိုေတာ ့ ဘယ္ကနဳိင္ငံၿခားသားၾကီးလည္းဆိုၿပီး
သားက ထင္ေနတာ ၊" သားငယ္ကေလးစကားဆံုးေတာ ့ " သားရယ္...ေဖေဖက ၿမန္မာနဳိင္ငံသားစစ္စစ္
ၾကီးပါ သားရယ္၊တကယ္ဆို ေဖေဖက ၿမန္မာပုဆိုးစစ္စစ္ေလာက္ ၿမတ္နဳိးခံုမင္မွဳမရွိတာ သားရဲ ့။သားတို ့နဲ ့
ေနမယ္ ့တစ္ခ်ိန္လံုး ေဖေဖက ၿမန္မာရွပ္အက်ီၤ  လည္ကတံုး၊ၿမန္မာ ပုဆိုးနဲ ့ ကတီၱပါဖိနပ္ကေလးနဲ ့ပဲ ေဖ
ေဖ ဝတ္ၿပီး ေနသြားမွာပါ သားရဲ ့။ "သားငယ္ကေလးက ရယ္က်ဲက်ဲမ်က္ႏွာေပးကေလးႏွင္ ့။ ေမေမကေၿပာ
ေသးသည္။ သားငယ္ကေလးက စကားအရမ္းတတ္တာသတဲ ့ေလ။

                         +     +     +     +     +     +    +    +   +

                                          (  သံုး  )။


အငယ္ဆံုးညီငယ္က ေလဆိပ္အထြက္ေပါက္ ကားရပ္နားရာဆီမွာ အသင္ ့ေစာင္ ့ဆိုင္းေနသည္။အစ္ကို
ၿဖစ္သူႏွင္ ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခဲြခြါေနခဲ ့ရသူမို  လိွဳက္လဲဝမ္းသာစြာ သူ ့ကို သိုင္းဖက္ဆီးၾကိဳလိုက္ေတာ ့ သူ
ေႏြးေထြးသလို ခံစားရသည္။

"ညီညီေရ.....အခ်ိန္ေစာတုန္းေလး ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚအရင္တက္မယ္၊ဘုရားတတ္ဖူးမယ္၊ၿပီးရင္ ထိုင္လို ့
ေကာင္းမယ္ ့လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ ဆိုင္ ဝင္မယ္။ၿပီးမွ  အိမ္သြားၾကတာေပါ ့ " လို ့သူ ေၿပာ
လိုက္ေတာ ့ ေဖေဖေရာ ေမေမက သေဘာတူလိုက္သည္။

ဗဟန္းမုဒ္ဦးဘက္ဆီသို ့ လမ္းကိုေရႊးခ်ယ္ရင္း နတ္ေမာက္လမ္းဘက္မွညီၿဖစ္သူက ေမာင္းလာခဲ ့သည္။
အမွဳ ့မဲ ့အမွတ္မဲ ့ေမာင္းလာရင္း ဗိုလ္ခ်ဴ ပ္ပန္းၿခံေရွ ့သို ့အေရာက္ သားငယ္က " ေဖေဖ ၊ဟိုမွာ ဗိုလ္ခ်ဴ ပ္
ေၾကးရုပ္၊"သားက လက္ညိွဴ းလက္ထိုးၿပသည္။ " ဟုတ္တာေပါ ့ သားရယ္၊အဲ ့ဒါ ဗိုလ္ခ်ဴ ပ္ေအာင္ဆန္းေၾကး
ရုပ္ေပါ ့ သားရယ္။"

 "ေဖေဖ....ဘုရားဖူးၿပီးရင္ သားကိုဗိုလ္ခ်ဴ ပ္ေအာင္ဆန္းေၾကးရုပ္ဆီ ခဏလိုက္ၿပေပးေနာ္ ေဖေဖ၊ "သားအ
လိုက် ေခါင္းၿငိမ္ ့အေၿဖေပးလိုက္သည္ႏွင္ ့ သားေပ်ာ္ေနေလသည္။

 "သားရယ္၊ မင္းသားကေတာ ့ ဗိုလ္ခ်ဴ ပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းဆို ဒီအရြယ္ကေလးနဲ ့ေတာ္ေတာ္ ့ကိုစိတ္
ဝင္စားေနတာ၊ေစ်းသြားလို ့ မင္း ၊သားကိုေခၚသြားလို ့မ်ား ဗီစီဒီေခြအေရာင္းဆိုင္ေရွ ့ၿဖတ္တာနဲ ့ဗိုလ္ခ်ဴ ပ္
ေအာင္ဆန္း အထၳဳ ပါတိၱေခြပဲ ပူဆာေနေတာ ့တာပဲ။ "

သည္အရြယ္ကေလးႏွင္ ့ ဗိုလ္ခ်ဴ ပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း သိသည္၊ၾကားဖူးသည္ထက္ စိတ္ဝင္စားသည္မို ့
သူ ့သားငယ္ကေလးကို သူအားရေက် နပ္ေနမိသည္မွာ အမွန္ပင္။


               +    +    +    +    +    +    +    +     +    +  


                                           (  ေလး )။

ရပ္ေဝးမွေန၍ မွန္းဆကာတစ္မ် ဳိ း၊အင္တာနက္ေပၚမွတဆင္ ့ အခ် ဳ ိ ့ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားတင္ထားသည္ ့
ၾကည္ညိဳ စဖြယ္ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ၾကီးကိုသာ ဖူးခဲ ့ရသည္မွာ ကာလအတန္ၾကာခဲ ့ပါၿပီ။ယေန ့မွပင္
အနီးကပ္ မိသားစုစံုညီစြာၿဖင္ ့ ဖူးေမွ် ာ္ခြင္ ့ရေတာ ့သည္။

ဘုရားေပၚကၿပန္ဆင္းလာသည္ႏွင္ ့ သူ ဗိုက္ဆာေနသည္ ့တိုင္ သားငယ္ကေလးကို ဂတိေပးထားၿပီး
သည္မို ့ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၿမတ္၊ဗဟန္းဘက္မုဒ္ဦးႏွင္ ့အနီးဆံုး ဗိုလ္ခ် ဳ ပ္ပန္းၿခံသို ့ထြက္လာခဲ ့သည္။
ကားရပ္နားရန္ေနရာ၌ကားရပ္နားထားခဲ ့ၿပီး ဗိုလ္ခ် ဳ ပ္ေအာင္ဆန္းေၾကးရုပ္ရွိရာ ေလွ်ာက္လာခဲ ့ၾကသည္။

"  ေဖေဖ...သားေလ၊ ေမၾကီးတို ့နဲ ့ ပဲခူးဘုရားေတြသြားဖူးတုန္းက ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း
ထဲမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဴ ပ္ေအာင္ဆန္းၿမင္းစီးေနတဲ ့ ရုပ္ပံုထုထားၾကီး သားၿမင္ဖူးခဲ ့ေသးတယ္ ေဖေဖ။ေနာက္
ၿပီးေတာ ့ေလ...အၿခားၿမိဳ ့ေတြမွာလည္း ေမၾကီးတို ့နဲ ့ ဘုရားဖူးအႏွံ ့လွည္ ့ဖူးတုန္းက သား ဗိုလ္ခ်ဴ ပ္ေအာင္
ဆန္းရုပ္ထုေတြ ေတြ ့ခဲ ့ဖူးတယ္ ေဖေဖ။ "

" ဟုတ္တယ္ သား၊ တစ္ခ်ိန္က ႏွစ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေဖေဖတို ့ သားတို ့ပိုင္တဲ ့နဳိင္ငံကိုတိုင္းတစ္ပါးသား
နယ္ခ်ဲ  ့ေတြက အုပ္ခ်ဴ ပ္ခဲ ့ၾကတယ္။သားရယ္ ၊ သားနားလည္ေအာင္ေၿပာရမယ္ဆိုရင္ ေဖေဖတို ့ ၿမန္မာ နဳိင္ငံေတာ္ၾကီးဟာ နယ္ခ်ဲ  ့ေတြလက္ေအာက္ကိုက်ေရာက္ခဲ ့ရတယ္။ဒါကို ဗိုလ္ခ်ဴ ပ္ေအာင္ဆန္းက ၿပန္ရ
ေအာင္ သက္စြန္ ့ၾကိဳးပမ္း ရယူေပးခဲ ့တာမို ့ ေနာင္လာေနာင္သားေတြ၊သားတို ့လို မ်ဴ ိးဆက္ေတြအဆက္
ဆက္ထိ သိရေအာင္ သတိတရရွိေနေအာင္ ၿမိဳ ့ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အမွတ္တရ ဂုဏ္ၿပဳထားတယ္ေပါ ့ သားရယ္။ "

 "  ေဖေဖ ...အဲ ့ဒီ ့ ဗိုလ္ခ်ဴ ပ္ေအာင္ဆန္းရွိတုန္းက၊ဗိုလ္ခ်ဴ ပ္ေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိခဲ ့သလဲေဖေဖ။ "

  "  တစ္ေယာက္တည္းေပါ ့သားရယ္၊ ၿမန္မာ ့တပ္မေတာ္ၾကီးရဲ ့ သူရဲေကာင္းၾကီးလည္းတစ္ဦးၿဖစ္သလို
ဗိုလ္ခ်ဴ ပ္ရာထူးအဆင္ ့ကလည္း ဗိုလ္ခ်ဴ ပ္ေအာင္ဆန္း တစ္ေယာက္တည္းေပါ ့ သား။ "

"  ေဖေဖ ၊ သားေလ   တီဗီြထဲမွာ ည ညၾကရင္ သားၾကည္ ့ရတာ ဗိုလ္ခ်ဴ ပ္ေတြလည္းအမ်ားၾကီးပဲ၊ဗိုလ္ခ်ဴ ပ္
မွဴ းၾကီးဆိုတာလည္း သားေတြ ့တယ္ေဖေဖ။သူတို ့က ေဖေဖေၿပာသလိုနယ္ခ်ဲ  ့ေတြကိုတိုက္လို ့ ဗိုလ္ခ်ဴ ပ္
မွဴ းၾကီးေတြ၊ ဗိုလ္ခ်ဴ ပ္ၾကီးေတြ ၊ဗို္လ္ခ်ဴ ပ္ေတြ ၿဖစ္လာတာလား ေဖေဖ။ ၿပီးေတာ ့ သူတို ့အက်ၤ ီေတြမွာလည္း
သူရဲေကာင္းဆုတံဆိပ္ေတြ အက်ၤ ီအၿပည္ ့ပဲေဖေဖ။ဒါလည္း နယ္ခ်ဲ ့ေတြကို တိုက္လို ့ သူရဲေကာင္းဆုတံ
ဆိပ္ေတြ အမ်ားၾကီးၿဖစ္ေနတာလား ေဖေဖ။

ဘာလို ့ ေဖေဖတို ့ သားတို ့ သိတဲ ့ သူရဲေကာင္းၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳဴ ပ္ေအာင္ဆန္းက်ေတာ ့ အက်ၤ ီေပၚမွာ မဆန္ ့
ေလာက္ေအာင္ ဘာလို ့သူရဲေကာင္းတံဆိပ္ေတြ မရွိခဲ ့ရတာလည္းေဖေဖ။  "

" သူ ေခါင္းကို သြင္သြင္ရမ္းခါေနမိသည္။ၿပီးေတာ ့" သားရယ္ ....သား ဒီအခ်ိန္မွာ သိဖို ့ေစာပါေသးတယ္။
သား တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ အသက္တစ္ႏွစ္တိုးတိုးသြားတိုင္း သားသိလာပါလိမ္ ့မယ္။ " ဟု သားငယ္က
ေလးကို သူေခါင္းကေလးပြတ္ၿပီး ၿပန္ေၿပာလိုက္ေတာ ့ သားငယ္ကေလးဆက္မေမးေတာ ့ပဲ ၿငိမ္လွ်က္
သား။


                           +    +    +      +    +    +    +    +


                                         (  ငါး  )။


တကယ္ဆိုလွ်င္ သားငယ္ကေလး နားလည္ေအာင္သူ ရွင္းၿပခ်င္သည္။စူးစမ္းတတ္ေသာ ကေလးအရြယ္မို ့
  သားငယ္ကေလးသိလိုေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေၿပာၿပခ်င္ခဲ့ပါလွ်က္ ခုခ်ိန္ခါ မ်ဴ ိး  မွာ နဳိင္ငံရပ္ၿခား ၿပန္လည္ထြက္ခြါ အလုပ္လုပ္ကိုင္ရအံုးမည္မို ့  မဂၤလာဒံုေလဆိပ္ လူဝင္မွဳ ၾကီးၾကပ္ေရးအ
ဖဲြ ့က ၿပန္ေပးမထြက္ပဲ ၿဖစ္ရပါမူဆိုသည္ ့ စိုးရိမ္စိတ္ၿဖင္ ့သာမို ့  " သားေရ.....အမွန္တကယ္ပြင္ ့လင္းၿမင္
သာလာမယ္ ့အခါ၊အေဖ ့ကိုသာ ေခၚလိုက္ပါ။ "


                                                                                လင္းသူရိယႏြယ္။
                                                                                ( ၁၀ .၀၅ . ၂၀၁၄ )